Eindelijk Wifi

Ja het werd onderhand tijd dat er weer wat nieuws komt uit het zuiden.
Nu moet ik wel weer heel diep in mijn gedachte kassie kijk om uit te vinden waar we waren waar ik gestopt was met vertellen.
Ja ik weet het weer, we waren geland in Muros, een vrij grote plaats met veel bars, cafés en restaurants.
We zijn dieverse keren op de fiets door de dorp (stad) gefietst.
Maar we wilde iets meer van de omgeving zien. Zo zijn we eerst naar het oosten gereden, waar de weg redelijk vlak was. En we toch een goed uitzicht hielde op de haven. Daar ergens een kop koffie gedronken en weer terug gepeddeld.
Op een andere dag zijn we westwaarst gegaan, dat was inderdaad heuvel op en af waar ik toch een snelheid haalde van 45 km p/uur de berg af.
Ja hee niet de berg op hoor!!! dat deed het elektromotortje voor me. Dat deed het toch met 15 km p/uur.
Marjorie deed het wat rustiger aan de berg af.
Gelukkig hoefde ik niet haar remmen te koelen!!!
Zo zijn we naar de vuurtoren op het westelijke puntje gefietst, waar we eigenlijk verder zouden kunnen fietsen rond het binnenmeer, maar dat was vanaf daar zand, los zand en daar was geen doorkomen aan die afstand door het zand, was toch 4 km.
Dan maar omdraaien.
Maar op de terugweg die heel erg rustig was wat verkeer aan ging, ging het toch even goed mis!!!!
Een tegenligger, een auto reed mij ook bijna voor m'n sokken die gaf echt te weinig ruimte. Maar bij Marjorie ging het echt fout. De auto raakt Marjorie, waar door zij ten val kwam en onder haar fiets kwam.
Hevig geschrokken kwam de bij rijder snel uit de auto om Marjorie te helpen en te vragen of zij niets had gebroken of andere verwondingen had opgelopen.
Gelukkig niets, zelfs geen schaaf wondje, alleen haar spijkerbroek had het het niet overleeft.
Daar zat een gat in!! en de auto???? die had een flinke kras in het achterportier.
Maar dat vind die Spanjool helemaal niet erg, het was toch een bijna nieuwe auto.
Hevig van de val geschrokken gingen we weer terug naar de haven, waar ik het voorval vertelde aan de havenmeester. Die zij dat de automobilist allang blij was dat er geen politie bij was gekomen. Want dan had hij een hele dikke bekeuring gehad.
De volgende dag was de schrik bij Marjorie nog niet helemaal weg.
We zijn daarom op het dorp weer in gefietst waar geen auto's konden rijden.

De volgende dag zijn we de Ria overgestoken naar Isla de Arousa, daar hebben we een paar dagen voor anker gelegen, en met de rubberboot naar de wal gevaren om rond te kijken en boodschapjes te doen.
Ook hier zag je hoe de crisis had toe geslagen, veel leeg stand en nieuwbouw die gewoon gestopt was.
Geen ramen of deuren er in, net of dat ieder ogenblik de bouwvakkers weer aan het werk zouden gaan.
Na een par dagen hebben we het anker weer naar boven gehaald en naar Pobra do Caraminal gevaren om daar eens rond te loeren of dat ik niet even droog kon staan om aan de uit einde van de loospijpen van de kuip de schelpen weg te halen, die ik er onder had gelijmd om sneller het water uit de kuip te krijgen als daar een bult water in kwam.
Maar ik had er heel veel last van als ik het schip af moet remmen door het in zijn achteruit te zetten.
Dan stond ik bijna tot mijn enkels in her water.
In dat plaatsje was inderdaad een mooie plaats om droog te vallen.
Alleen ik kon er alleen in komen met hoog water, want de weg er naar toe stond met laag water maar 1 meter water.
We hadden net spring vloed dus het water kwam daar 3 meter om hoog, dus royaal water om er naar toe te varen.
Een maal droog gevallen waren de schelpen er heel makkelijk af te halen, en dan weer wachten tot het hoog water was, en kon ik weer naar het diepere gedeelte van de haven varen. En zo waar ik kon n, nu weer vol achter uit slaan zonder natte voeten te krijgen!!!
Daarna zijn weer nog diverse kleine haventjes bezocht die eigenlijk alle maal grof weg het zelfde beeld gaven van de recessie.
Maar overal heel vriendelijke mensen.
Nu zijn we een Ria naar het zuiden gezakt en heet Ria Pontevedra in, we zijn helemaal achterin de Ria gegaan waar volgens vele mensen een heel origineel oud dorp (stad) moet zijn.
Maar door het slechte weer hier zijn we nog niet het dorp in geweest, want er valt weer eens heel veel water uit de lucht en waait flink een dikke 6 bf
tot de volgende doorgang


finally wifi

Yes, it was about time that some news comes from the south.
Now I must again think deep in my mind to find out where we were when I had stopped writing.
Yes, I remember, we landed in Muros, a pretty town with lots of bars, cafes, and restaurants.
We have biked several times in the village (town).
But we wanted to see more of the area. So we drove first to the east, where the road was pretty flat. And we still had a good view of the harbor. Somewhere we drank a cup of coffee and paddled back.
On another day we went west, which was indeed hilly and where I still reached a speed of 45 km / h down the mountain.
Yes not up the mountain !!! so used the electric motor . That it did 15 km / h.
Marjorie took it easy on the mountain.
Luckily I did not have to cool her brakes !!!
So we went to the lighthouse cycled on the western tip, where we could actually continue cycling around the inside, but that was down and sandy. Because of the loose sand there was no way to get through that distance through the sand for 4km.
But then we turned around.
But on the way back which the traffic was very calm, yet it was equally wrong !!!!
An oncoming car drove me almost to my socks that really gave too little space. But Marjorie went really wrong. The car hits Marjorie, by which she fell and came under her bike.
Ae terrified rider came in quickly from the car to help Marjorie and asked if she had broken or other injuries had been sustained.
Fortunately, nothing, not even scrape, just her jeans had not survived.
There was a hole in it!! and the car ???? who had a big scratch in the rear.
But that did not bother the Spaniard really, it was still a nearly new car.
Schocked we went back to the harbor, where I told the incident to the harbor master.The motorists was glad there was no police coming. Because he would get a big fat ticket.
The next day the terror by Marjorie was not completely gone yet.
We are therefore in the village again cycled where no cars could drive.

The next day we crossed the Ria de Arousa to Isla, we had a few days to set anchor, and with the dinghy go to shore to look around and do errands.
Here, too, we saw the crisis had hit hard, many empty buildings and new construction which was just stopped.
No windows or doors in it, it looked like the workers had just stopped working and had returned to work further.
After a few days we brought up the anchor and went to Pobra do Caraminal to find a place to stay dry and get the steel shells off of the drain pipes below the water line. I had glued them under the boat to keep water from comimg in the cockpit. But I had a lot of problems when I had to slow down the ship by putting it in reverse.
I was almost to my ankles in her water.
At this harbor it was the perfect place to go dry.
Only I could only come in with high water, because the channel to it at low tide was one meter of water.
We had just spring tide so the water there was about 3 meters high, so With only high water we could sail to the wall and tie up the boat..
Once dried up the shells were very easy to take off, and then wait until the high water, and I could again proceed to the deeper part of the port. And so I was happy not to get my feet wet when going in reverse!!
Then again even several small ports we visited several small ports which showed the recession.
But everywhere very friendly people.
Now we have gone to a Ria more south and called Ria Pontevedra way back in the Ria which must still be in the old style.
But the weather here is so bad that we have not been in the village, There is again a lot of water from the air and blowing quite a thick 6 bf

Until the next time